Het idee van de regisseur achter dit werk verwijst naar de typische vorm van een boog in een oud gebouw. Het vindt op natuurlijke wijze zijn weg van stilte naar ritmische gebaren, uitgroeiend tot een rustig pulserende muur van geluid en beeld, en dan weer terug naar zijn wortels op het gebedsaltaar. Het effect van een microscoop, waarbij muziek en beeld door in- en uitzoomen als één geheel worden omarmd, vindt zijn oorsprong in de emotionele sfeer gecreëerd door de prachtige choreografie van Harold Luya. De muziek van de toonaangevende filmcomponist Daniel Wohl, in opdracht van en uitgevoerd door het Trio, benadrukt de diepgang van menselijke strijd en alomtegenwoordige veranderingen, en laat eens te meer zien dat niets blijvend is. Het drama van het leven wanneer de eens zo machtige persoon alles in zijn leven probeerde en als gevolg van onbeantwoorde liefde zijn leven in strijd beëindigt en deze bekende wereld van zonde verlaat door het gif van zijn geliefde te nemen. Wie het leven en de liefde kan overleven is een kwestie van oneindigheid.